Artyści, których prace zobaczysz na wystawie Picasso Dali Goya Tauromachia – walka byków, od 24 lipca do 16 listopada 2014 roku w Muzeum Architektury we Wrocławiu.
Francisco Goya y Lucientes (1746 – 1828) uchodzi za jednego z najważniejszych hiszpańskich artystów, zaangażowanego w życie zarówno wyższych, jak i niższych sfer, a także rejestrującego najważniejsze wydarzenia rozgrywające się na przełomie XVIII i XIX wieku na Półwyspie Iberysjkim. Był malarzem, grafikiem i rysownikiem, twórcą scen rodzajowych, a także artystą nadwornym Karola III, Karola IV i Ferdynanda VII z dynastii Burbonów. Jak sam twierdził, w swoim życiu podziwiał trzech mistrzów: Velazqueza, Rembrandta i naturę. Między innymi z tego powodu do jego najważniejszych prac, oprócz licznych kreacji malarskich, zalicza się m.in. cykle graficzne Okropności wojny oraz Kaprysy. Goya z pewnością nie raz uczestniczył w corridzie, a także utrzymywał bliższe kontakty z przedstawicielami jednego z najważniejszych rodów matadorów ówczesnej Hiszpanii, rodziną Romero, uwieczniając ich podobizny, jak w przypadku portretu Pedro Romero (1754 – 1839). W jego twórczości tauromachia zajmuje istotne miejsce. Już jako młody artysta ilustrował dzieło Nicolása Fernándeza de Moratína z 1777 r. zatytułowane La Carta Historica sobre el orogen y progresos de las Fiestas de Toros en Espana i poświęcone przede wszystkim walkom byków. Później powstały jeszcze przynajmniej dwa cykle: Byki w Bordeaux oraz prezentowana we Wrocławiu Tauromachia.
Pablo Ruiz Picasso (właśc: Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso, 1881 – 1973) był hiszpańskim malarzem, rzeźbiarzem, poetą i dramaturgiem, a także twórcą rycin, prac ceramicznych oraz scenografii. Jego dorobek jest bardzo różnorodny, zależny od inspiracji, którym Picasso często ulegał oraz prądów, które sam wyznaczał. Uchodził za jednego z najwybitniejszych rysowników XX wieku, a także twórcę wielu innowacji z dziedziny technik graficznych. Walki byków fascynowały go od czasów dzieciństwa spędzonych w Maladze – jego zeszyty szkolne wypełniały szkice ukazujące pikadorów, matadorów, areny corrid i dzikie zwierzęta. Przyjmuje się, że pierwszy znany obraz olejny Picassa przedstawiał właśnie matadora (1889 – 1890). Przez całe życie chętnie odwiedzał miejsca walk byków, nawet poza swoją ojczyzną, a swoją pasję dzielił z wieloma wybitnymi twórcami swoich czasów, m.in. z pisarzem Ernestem Hemingwayem. W kreacjach malarskich i graficznych Picassa byk, minotaur oraz torreador pojawiają się nad wyraz często, wypełniając nie tylko sceny poświęcone corridzie, jak w przypadku cyklu Tauromachia, który powstał w ramach hołdu artysty dla żyjącego w XVII w. matadora Jose Delgado, lecz również jego fantastyczne wizje powstałe na podstawie przekazów mitologicznych i odniesień do dzieł starych mistrzów (Suita Vollarda) czy też utworów literackich (Rogacz wspaniały) oraz wspomnień najsłynniejszego ówczesnego torreadora Luisa Miguela Dominguína (Byki i Torreadorzy). Odrębnym problemem pozostaje dzieło życia Picassa, czyli Guernica, w którym byk stał się jednym z bohaterów najbardziej zaangażowanej politycznie kreacji artysty.
Salvador Dalí (właśc.: Salvador Domènec Felip Jacint Dalí i Domènech, marquès de Dalí de Púbol, 1904 – 1989), to jeden z najbardziej ekscentrycznych i skandalizujących twórców hiszpańskich XX wieku. Twórczo realizował się na wielu artystycznych polach, m.in. malarstwa, grafiki, rzeźby, filmu czy fotografii, jednak do historii przeszedł przede wszystkim jako czołowy przedstawiciel surrealizmu. Na tle dorobku Dalego tematyka tauromachii nigdy nie była wyraźnie eksponowana, choć walki byków oraz problematyka corridy fascynowały artystę na wielu etapach życia. Kluczem do zrozumienia jego kompozycji poświęconych walkom byków jest jego skomplikowana relacja z Pablem Picassem, utrzymywana od początku działalności Dalego. Między 1966 a 1967 rokiem, gdy był już uznanym artystą, Dali postanowił odnieść się do cyklu Tauromachii autorstwa swojego rodaka. Porzucił jednak proste środki wyrazu, które u Picassa ograniczały się częstokroć do kilku pewnych linii, na rzecz eleganckich form i kompozycji zdominowanych przez czerwień i biel – nadał scenom tauromachii drugie życie, pełne emocji, dynamiki i siły, a jego torreadorzy niemal zawsze wyraźnie dominują nad zwierzęciem.
Pierre Alechinsky (ur. 1927 r.) to belgijski malarz, grafik i pisarz, obecnie mieszkający we Francji. W młodości należał do słynnej międzynarodowej grupy artystycznej Cobra, a po jej rozpadzie w 1951 r. kontynuował swoją działalność, również na polu filmu. Ulegał wielu fascynacjom – początkowo była to kultura Japonii i tamtejsza kaligrafia, później sztuka prekursora ekspresjonizmu, belgijskiego twórcy Jamesa Ensora. Pomimo, iż działania Alechinsky’ego klasyfikuje się jako przynależne do do nurtów abstrakcyjnych, tak obecne w jego pracach były też fantastyczne postacie należące do świata ożywionego.
Alberto Gironella (1929 – 1999) był uznanym meksykańskim malarzem, w młodości również poetą. Wystawiał w najsłynniejszych muzeach i galeriach Niemiec, Francji, Hiszpanii, Szwecji, Argentyny, Brazylii, Stanów Zjednoczonych oraz Japonii. Specjalizował się przede wszystkim w technice kolarzu, a inspiracje czerpał z wydarzeń rewolucji meksykańskiej po przywództwem Eimiliano Zapaty (1910 – 1917), utworów Madonny, filmów Luisa Buñuela, metaforyki tauromachii i filozofii Nietschego.