Wyróżnia się pięknymi dębowymi i grabowymi alejami, które nadają mu parkowy charakter. W przeszłości składał się z trzech części. Dziś wykorzystywana jest tylko jedna tzw. Grabiszyn II. Pozostałe zlikwidowano. Jedynie przy pętli tramwajowej pozostały groby dzieci, chowanych tuż po wojnie. Po tej stronie ul. Grabiszyńskiej, w parku, w okolicach dawnego krematorium stanął Pomnik Wspólnej Pamięci. Granitowy mur z płytami nagrobnymi mieszkańców Breslau – chrześcijan i Żydów przypomina o zniszczonych po wojnie cmentarzach. Pomnik zaprojektował Tomasz Tomaszewski, Alojzy Gryt i Czesław Wesołowski.
Kaplicę cmentarną, którą mijamy tuż przy wejściu na Cmentarz Grabiszyński zaprojektował Johann Robert Mende, architekt i miejski radca budowlany ds. budownictwa lądowego we Wrocławiu. Mende projektował wiele budowli komunalnych - m.in. gazownię przy Trzebnickiej, hale gimnastyczne, szkoły.
Na Cmentarzu Grabiszyńskim zachowano kilka przedwojennych pomników, w tym nagrobek Rafała Maszkowskiego (pole 40), wybitnego polskiego skrzypka i dyrygenta Breslauer Orchester Verein. Nad wiecznym snem artysty czuwa anioł grający na skrzypcach. Maszkowski urodził się we Lwowie, ale karierę zrobił w Breslau. Jego starania o dyrygenturę w mieście wspierał niemiecki kompozytor Johannes Brahms. Nutowy zapis, zdobiony złotem na jego nagrobku to fragment „Rapsodii” Brahmsa. Warto zwrócić uwagę na zabytkowy pomnik z różowego piaskowca aktorki Vilmy Illing (pole 39). Jest on rzeźbą wspierającej się o pomnik płaczącej kobiety. Vilma Illing występowała m.in. w Marburgu, Bielsku, Moguncji, a potem w Berlinie. Do wrocławskiego Teatru Miejskiego zaangażowano ją w1896 roku. Była sławną aktorką, zwykle grała role nowoczesnych kobiet.
Tu spoczywają
Lothar Herbst (pole 9A), urodził się w Breslau jako obywatel niemiecki, a jego pasją stał się język polski i Polska. Był poetą, tłumaczem, krytykiem literackim, redaktorem naczelnym Polskiego Radia Wrocław. Działał w opozycji demokratycznej w czasach PRL.
Andrzej Waligórski (pole 5), na jego nagrobku przeczytamy cytat: „Być może jest taka wyspa”. Poeta, satyryk, radiowiec, twórca bajeczek Babci Pimpusiowej, postaci Dreptaka i docenta Bassetta urodził się w Nowym Targu. Pracował w rozgłośni PR we Wrocławiu. Tam powstała audycja Studio 202 (od numeru redakcyjnego pokoju).
Jan Kaczmarek (pole 4), satyryk, tekściarz, współtwórca legendarnego Studia 202 i wrocławskiego kabaretu Elita. Autor tak znanych piosenek, jak „Czego się boisz, głupia?", „Panie Czesławie”, „Kurna chata”, „Pero, pero”.
Tadeusz Szwed, wrocławski fotoreporter, leży na polu 32A. W latach 70. zaczął współpracę z „Gazetą Robotniczą”, na której łamach publikował niemal 30 lat.
Kazimierz Michalczyk, jego grób przypomina o tragicznych wydarzeniach stanu wojennego (pole 16). Michalczyk miał 27 lat, był pracownikiem Elwro i 31 sierpnia 1982 roku został postrzelony w czasie manifestacji „Solidarności”. Zmarł w szpitalu. Andrzej Adamus, założyciel Wydawnictwa Dolnośląskiego (pole 9), pomysłodawca wielu serii i książek m.in. „A to Polska właśnie”, „Biblioteka klasyki”, „Encyklopedia Wrocławia”. Marek Długosz (pole 6), gitarzysta, animator Wrocławskiego Towarzystwa Gitarowego, organizator festiwali i warsztatów gitarowych. Był członkiem Wrocławskiego Kwartetu Gitarowego, z którym m.in. dokonał światowego prawykonania „Concierto de Wrocław” na cztery gitary i orkiestrę Jaime Zenamona. „Hommage à Chopin", „Romance de Amor" , „On the way..." i „ Latin Guitar” - te płyty zdążył nagrać.
Jarema Klich (pole52) - gitarzysta klasyczny i pedagog. Adiunkt Akademii Muzycznej we Wrocławiu i nauczyciel w Zespole Szkół Muzycznych w Legnicy, współtwórca Wrocławskiego Festiwalu Gitarowego Gitara +.
Zygmunt Molik (pole 7), aktor Teatru Laboratorium Jerzego Grotowskiego.
Jan Różewicz, reżyser teatralny, poeta, eseista, dramaturg i scenarzysta filmowy (pole 48U).
Paweł Krotoski, lubiany przez kolegów i słuchaczy, prezenter wrocławskiego Radia RAM, popularny Kroton (pole KIIB).
Wybitny slawista Marian Jakóbiec [pole 34], prof. Janina Bogusławska-Jaworska [pole 20], założycielka i twórczyni Kliniki Onkologii i Hematologii Dziecięcej, prof. Władysław Czapliński [pole 13], wybitny historyk, znawca dziejów siedemnastowiecznej Polski.
