Zdjęcia pochodzą ze zbiorów Wratislaviae AmiciNajokazalsze z nich to odbudowane po wojennych zniszczeniach gotycka katedra św. Jana Chrzciciela oraz kościół Świętego Krzyża. Znajduje się tu również Muzeum Archidiecezjalne, będące najstarszą, zachowującą ciągłość historyczną placówką muzealną we Wrocławiu – od ponad 100 lat gromadzi ono zabytki sztuki sakralnej, które, wycofane z użytku kultowego, mają ogromną wartość historyczną i artystyczną. Wśród nich znaleźć możemy Księgę henrykowską z XIII–XIV wieku z pierwszym zdaniem zapisanym w języku polskim.
Katedra św. Jana Chrzciciela – zwana Matką kościołów śląskich, jest najwspanialszym zabytkiem gotyckiej architektury sakralnej. Jej historia zaczyna się od zjazdu gnieźnieńskiego, kiedy to w 1000 roku utworzono biskupstwo wrocławskie obok krakowskiego i kołobrzeskiego. Przez wieki ulegała wojennym zniszczeniom i pożarom. Odbudowana już w 1951 roku została konsekrowana przez abp. Stefana Wyszyńskiego – prymasa Polski. We wnętrzu katedry podziwiać możemy cenne zabytki rzeźby i malarstwa: tryptyk Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny z 1552 roku (przeniesiony z Lubina), murowana ambona (1723), dębowe stalle powstałe w latach 1662-1665, a także liczne nagrobki z okresu średniowiecza, manieryzmu i baroku. Katedra ma aż 21 kaplic, z których godne uwagi są przede wszystkim: św. Elżbiety (1680-1686) i Elektorska (1716-1721) będąca dziełem wybitnego wiedeńskiego architekta J.B.Fischera von Erlach.
Z tarasu widokowego katedry, na który można dostać się, wjeżdżając windą, oglądać można panoramę Wrocławia i okolic. Najbardziej urokliwym zakątkiem Ostrowa Tumskiego jest ulica Kanonia, powstała już w średniowieczu, przy której mieści się kościół św. Idziego – najstarszy z istniejących wrocławskich kościołów.
Ostrów Tumski – 2010 rok
