- Do tej pory kolekcja miniatur należąca do rodziny Lanckorońskich była złożona w depozycie w Ossolineum – opowiada Adolf Juzwenko, dyrektor ZNiO. – Ossolineum zawsze było instytucją, której zbiory rosły dzięki darom. Z okazji 200-lecia Ossolineum wydamy księgę, w której zaprezentujemy wszystkich naszych darczyńców.
- Ogromnie jesteśmy szczęśliwi, że możemy dokonać tego daru – mówił Piotr Piniński, prezes Fundacji Lanckorońskich. – Nie wyobrażam sobie lepszego miejsca od Ossolineum dla pamiątek rodzinnych. To ostatnia kolekcja, którą dysponujemy i przekazujemy pro publico bono jak życzyła sobie Karolina Lanckorońska, założycielka Fundacji.
Lanckorońscy to stara arystokratyczna rodzina pieczętująca się herbem Zadora. Jej ostatnia przedstawicielka hrabina Karolina Lanckorońska była historykiem sztuki, działaczką Polonii we Włoszech, współzałożycielką Polskiego Instytutu Historycznego w Rzymie, dyrektorem Fundacji im. Lanckorońskich, wspierającej naukę i kulturę polską. W 1994 roku przekazała państwu polskiemu rodową kolekcję dzieł sztuki. Zmarła w wieku 104 lat w 2002 roku w Rzymie.
Akt darowizny podpisali prezes Fundacji Lanckorońskich Piotr Piniński i dyrektor ZNiO Adolf Juzwenko. Umowa reguluje status prawny kolekcji, która trafiła na przełomie lat 1939-40 jako depozyt wojenny do lwowskiego Muzeum Lubomirskich (stanowiącego część Zakładu Narodowego) złożony tam przez rodzeństwo – Karolinę i Antoniego Lanckorońskich. Po wojnie miniatury, wraz z częścią ossolińskich zbiorów, przewieziono do Krakowa, skąd w latach 50. XX w. przekazane zostały do wrocławskiego Ossolineum.
Kolekcja pochodzi ze zbioru Karola Lanckorońskiego, wybitnego polskiego arystokraty, dostojnika na dworze austrowęgierskim, intelektualisty, archeologa, znawcy sztuki, kolekcjonera i mecenasa. Jego działalność kontynuowały dzieci – Antoni, Karolina i Adelajda Lanckorońscy.
Na miniaturach, bardzo popularnych w XVIII i XIX wieku, zobaczymy krewnych Lanckorońskich, ale także postaci historyczne jak król Zygmunt III Waza, król August III, Tadeusz Kościuszko. Niektóre z nich są autorstwa uznanych artystów m.in. . Jeana Baptisty Isabeya, Augustyna Ritta, Henryka Fügera.
- Miniatury malowane były z reguły na kości słoniowej. Zbiór Lanckorońskich reprezentuje różnorodne epoki i techniki wykonania – opowiada Anita Soroko z Gabinetu Grafiki Ossolineum. – Najstarsza, XVII–wieczna miniatura z portretem Zygmunta III powstała na pergaminie, są też XVIII-wieczne wizerunki malowane akwarelą i gwaszem na kościanej płytce i XIX–wieczne malowane akwarelą na papierze lub wykonane w technice emalii na porcelanie, aż do malowanego u schyłku XIX w. na podkładzie fotograficznym portretu Margarethe z Lichnowskich Lanckorońskiej, matki Karoliny Lanckorońskiej – wymienia.
Miniatury będzie można już niedługo oglądać w Muzeum Pana Tadeusza przy wrocławskim Rynku. Kolekcja ma znaleźć swoje miejsce w planowanym przez Ossolineum Muzeum Książąt Lubomirskich.
