Aktorzy prowincjonalni. Autobiografie

Wyobraź sobie, że w ramach projektu artystycznego gdzieś na drodze pomiędzy Krakowem a Wrocławiem, w krzakach przed stacją benzynową, ustawiono kamerę.

W kadrze widoczny jest fragment budynku z dystrybutorami, wycinek krajobrazu, od czasu do czasu pojawiają się w nim ludzie. Dwa tysiące godzin kamera rejestruje rzeczywistość. Nagrany materiał zostaje poddany artystycznej interpretacji, montaż wydobywa algorytm podobieństw ludzi i sytuacji.

Celem projektu „Aktorzy prowincjonalni. Autobiografie” jest spotkanie dwóch zespołów teatralnych: Narodowego Starego Teatru w Krakowie i Teatru Polskiego w Podziemiu we Wrocławiu.

Oba zespoły w swojej niedawnej historii przeszły przez etap walki o utrzymanie artystycznej niezależności i ciągłości pracy, realizując odmienne strategie oporu z różnymi konsekwencjami. Projekt „Aktorzy prowincjonalni. Autobiografie” to utopijna próba spotkania obu zespołów, nie w jednym przedstawieniu, ale w dwóch różnych – choć bliźniaczo podobnych – spektaklach, które wchodzą ze sobą dialog, kopiują się. Mogą być grane razem i osobno.