Koncert: Muzyczne baśnie

Zapraszamy na finałowy koncert Leo Festiwalu, przygotowany z myślą o dzieciach! Usłyszymy znane utwory z filmów o przygodach profesora Ambrożego Kleksa i jego uczniów, fragment ścieżki dźwiękowej do ekranizacji W pustyni i w puszczy z 2001 roku, a także jedno z arcydzieł muzyki francuskiej XX wieku.

Koncert rozpocznie wykonanie piosenki Moja fantazja ze słowami Ewy Chotomskiej i muzyką Sławomira Kowalewskiego. Została ona napisana dla dziecięcego zespołu wokalno-tanecznego Fasolki i od wielu lat cieszy się niesłabnącą popularnością. Dwa pierwsze filmy z udziałem pana Kleksa – Akademia pana Kleksa i Podróże pana Kleksa – powstały na podstawie powieści Jana Brzechwy; trzeci – Pan Kleks w kosmosie – bazował już na scenariuszu oryginalnym. W rolę tytułowego bohatera wcielił się niezapomniany Piotr Fronczewski, a obrazy wyreżyserował Krzysztof Gradowski. Jest on także (obok Brzechwy) autorem słów niektórych piosenek, a muzykę do nich napisał Andrzej Korzyński. Na podstawie ścieżki dźwiękowej do tych filmów opracowano barwną i melodyjną Suitę, składającą się z sześciu części: Introdukcja, Witajcie w naszej bajce, Na wyspach Bergamutach, Kaczka dziwaczka, Pożegnanie z bajką oraz Zaklęcie doktora Paj-Chi-Wo. Ostatnim dziełem muzyki filmowej, które zabrzmi podczas koncertu, będzie piosenka Rzeka marzeń z wyreżyserowanej przez Gavina Hooda adaptacji W pustyni i w puszczy. Autorem słów tego przeboju jest Jacek Skubikowski, natomiast muzykę napisał znany i ceniony kompozytor, Krzesimir Dębski.

Moja matka gęś Maurice’a Ravela to utwór inspirowany bajkami m.in. Charlesʼa Perraulta, napisany z myślą o dzieciach przyjaciół kompozytora, Jeanie i Mimi Godebskich, wnukach polskiego rzeźbiarza Cypriana Godebskiego. Suita, w oryginale przeznaczona na fortepian na cztery ręce, prędko doczekała się wersji orkiestrowej, która stała się jednym z najpopularniejszych dzieł Ravela. Składa się na nią pięć części: marzycielska Pawana Śpiącej Królewny, Tomcio Paluch z zabawną imitacją śpiewu ptaków, brzmiąca orientalnie dzięki zastosowaniu skali pentatonicznej i dźwięku gongu Brzydulka, cesarzowa pagód, Rozmowy Pięknej i Bestii oddane poprzez kontrast pomiędzy dźwiękami klarnetu i kontrafagotu (przemianę Bestii ilustruje pełne słodyczy solo skrzypiec) oraz Zaczarowany ogród. Niezwykła inwencja melodyczna, barwna i sugestywna orkiestracja oraz specyficzny, oniryczny nastrój tej muzyki sprawiły, że wciąż czaruje ona nowe pokolenia słuchaczy.