Mamę któregoś dnia odnaleziono martwą na kuchennej podłodze. Co się stało? Kto zamordował? Jaki miał motyw? A może ta historia jest wymyślona? Może ktoś źle zapamiętał fakty? Może pamięć płata figle?
Siostra (Maria Kania) i niewidomy brat (Grzegorz Dowgiałło) snują muzyczno-kryminalną opowieść o swojej rodzinie. Kiedy mama zostaje zamordowana pojawia się tato, by opiekować się osieroconymi dziećmi, ale jest dla nich obcy. Rodzeństwo snuje opowieści, przywołuje wspomnienia, różne wersje tej samej historii splatają się, zamazują się, nachodzą na siebie, wykluczają się, powtarzają…
- Opowiadam o mechanizmach pamięci, o tym co zapamiętujemy, jak zapamiętujemy i dlaczego i także o tym, czego nie pamiętamy lub nie chcemy pamiętać – mówi Ewelina Marciniak, reżyser spektaklu. – Temat pamięci zaintrygował mnie dzięki książkom Douwe Draaismy. Najpierw przeczytałam „Machinę metafor”, a potem „Fabrykę nostalgii” i „Księgę zapominania”. Wiedziałam, że chcę się zajmować pamięcią.
„Gałgan” to także muzyka, której autorem jest niewidomy muzyk i aktor w spektaklu Grzegorz Dowgiałło. Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie jest kompozytorem, multiinstrumentalistą . Gra w zespołach Recykling Band oraz Zero 12.
- Kiedy poznałam Grzegorza na jednej z prób zespołu Recycling Band od razu wiedziałam, że chcę z nim pracować – wspomina Ewelina Marciniak. – Polecił mi go Marcin Nenko, który był autorem muzyki do mojego spektaklu „Zbrodnia”.
Po dwóch latach młoda reżyser, po sukcesie „Zbrodni” (nagroda za najlepszą reżyserię w Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej) powraca do formy, jaką jest kryminał. – Do tej trudnej formy, w której zbiera się ślady – opowiada.
Tekst specjalnie dla niej i dla Wrocławskiego Teatru Współczesnego napisał Jarosław Murawski.
Ak
„Gałgan” – spektakl inspirowany książkami Douwe Draaismy, premiera 27 czerwca 2014 we Wrocławskim Teatrze Współczesnym. Występują Maria Kania i Grzegorz Dowgiałło. Reżyseria Ewelina Marciniak, scenografia i kostiumy Marzena Czaniecka, muzyka Grzegorz Dowgiałło, asystent kompozytora Marcin Nenko, reżyseria świateł Tadeusz Perkowski.
