Będzie to zupełnie nowe doświadczenie dla aktorów Teatru ZAR, bo ze względu na obowiązującą w Iranie cenzurę obyczajową i religija będą musieli dostosować do niej spektakl.
- Z szacunku do widzów zagrają inaczej niektóre sceny – aktorzy nie mogą pokazywać nagiego ciała, mężczyźni i kobiety nie mogą też dotykać w czasie gry – opowiada Jakub Tabisz, odpowiedzialny za promocję Teatru ZAR.
„Anhelli. Wołanie” zostanie pokazany po raz pierwszy irańskiej publiczności. Spektaklowi towarzyszyć będą warsztaty aktorskie prowadzone przez Jarosława Freta i Simonę Salę oraz wykład opisujący program i założenia Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016 i Olimpiady Teatralnej. Warsztaty poświęcone są zmianie i zdolności jej rozpoznawania, która jest głównym i podstawowym elementem każdego dramatu. Uczestnicy poznają techniki wykorzystywania wspólnego języka ciała i tworzenia z ruchów unikalnego, wypełnionego dramaturgicznym potencjałem kodu.
„Anhelli. Wołanie” to hołd dla Juliusza Słowackiego oraz jego podróży do Ziemi Świętej z Neapolu, przez Aleksandrię, Kair, Damaszek, podczas której napisał poemat „Anhelli”. Pierwszy raz przedstawienie pokazano w Barbican Centre w Londynie we wrześniu 2009 roku jako ostatnią część „Tryptyku Ewangelie dzieciństwa”, prezentowanego w ramach POLSKA! YEAR w Wielkiej Brytanii.
Projekt organizowany jest przez Ambasadę RP w Teheranie, Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP, Instytut Teatralny w Warszawie oraz Dramatic Arts Center of Iran. Projekt dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Wrocławski Teatr ZAR realizuje projekty artystyczne poprzez długoletnie poszukiwania źródłowe, którym każdorazowo towarzyszy proces kształtowania nowego języka teatralnego, opartego na muzyce z rozmaitych tradycji. ZAR to zespół międzynarodowy, tworzą go aktorzy pochodzący z różnych stron świata. Nazwa teatru pochodzi od pieśni pogrzebowych wykonywanych przez Swanów, zamieszkujących wysokie rejony Kaukazu w północno-zachodniej Gruzji. Praca zespołu wypływa z przekonania, że teatr, wbrew greckiemu thea – widzenie, nie powinien być wyłącznie oglądany, lecz przede wszystkim słuchany. Dlatego spektakle ZAR opierają się na pieśniach – gruzińskich, perskich, ormiańskich. To spektakle w tym samym stopniu do słuchania jak do oglądania.
